Windsurfing
“Catch a wave and you'll be sittin' on top of the world” („Złap falę, a będziesz siedział na szczycie świata”)- taki słowami zespół Beach Boys reklamował w latach 60. kalifornijski surfing, czyli jeden ze sportów wodnych. Ich piosenki emanowały uwielbieniem piasku, wody i wiatru we włosach. Niecałą dekadę później odkryto windsurfing, który także charakteryzuje się „łapaniem fali”.
Windsurfing uprawia się przy użyciu deski, a od samego surfingu różni go przymocowany do deski pędnik żaglowy. Sport ten polega na żeglowaniu nieco podobnym do jachtowego. Wszystko jest zależne od sprawnej sterowności windsurfera. Deski do windsurfingu dzielimy m.in. na długie, krótkie, szerokie deski o wysokiej wyporności czy też małe, lekkie oraz łatwo manewrujące do pływania na załamujących się falach. Dzisiejsze żagle windsurfingowe składają się z dwuwarstwowej folii poliestrowej zbrojonej siatką z bardzo wytrzymałych włókien.
Sprzęt do windsurfingu nie należy do tanich. Jego ceny wahają się od dwóch do nawet kilkunastu tysięcy za deskę. Do tego także dochodzi cała masa osprzętu i specjalny strój chroniący windsurfera przed zimnem zwany pianką. Jeśli nie ma się pieniędzy, zawsze można kupić używany sprzęt, tańszy od nowego o połowę.
W windusrfingu wykorzystuje się dwa żywioły: wodę i wiatr. Windsurfer musi opanować technikę sterowania żaglem i dobrze „łapać” wiatr. Zarówno surfing, jak i windsurfing wymagają dużej sprawności fizycznej oraz ogólnej motoryczno-ruchowej. Ważne jest także to, aby sportowiec umiał dobrze pływać, ponieważ głębokości wody pod nim mogą być naprawdę ogromne.
Żeby dobrze opanować sztukę windsurfingu, organizowane są specjalne szkolenia i kursy. Zdobyte tam umiejętności wykorzystuje się rekreacyjnie lub na zawodach.
Windsurfing to sport, w którym wszystko zależne jest od pogody. Nie można go uprawiać przy bezwietrznej pogodzie lub opadach.
Windsurfing ma wiele odmian, np. Speed – polegający na pływaniu na płaskiej wodzie przy wietrze sięgającym 7 w skali Beauforta i osiąganiu wielkich prędkości (ponad 60 km/h); Wave - czyli ujeżdżanie fal (wykorzystuje się tu nie wiatr, lecz siłę nośną fali); Formuła - regaty wyścigowe; Freestyle- czyli „wariacje” na desce.
Za twórców windsurfingu uważa się dwóch Kalifornijczyków: J. Drake`a (żeglarza) oraz H.Schweitzera (surfera). To oni pod koniec lat 60. wraz z grupą przyjaciół stworzyli pierwszą deskę windsurfingową. Do ożywienia tego pomysłu doszło dzięki komputerowej metodzie projektowania. Następnie po wielu próbach na wodzie uzyskali oni ostateczny kształt żagla, masztu, bomu i deski. Drake i Schweitzer opracowali także sposoby łączenia ze sobą elementów sprzętu do windsurfingu. Do dziś prowadzone są dyskusje na temat prawdziwych „ojców” deski windsurfingowej, albowiem w różnych częściach świata niezwiązani ze sobą konstruktorzy pracowali nad stworzeniem tej deski z żaglem. W 1973 roku Drake i Schweitzer opatentowali określenie „windsurfera”. Największą popularność windsurfing zyskał nie w USA, lecz w Europie Zachodniej. W latach 80. sport ten awansował do rangi dyscypliny olimpijskiej (1984 r.). Dekadę później nastąpił wielki rozwój sprzętu do windsurfingu, który stawał się coraz bardziej wyspecjalizowany. W Polsce tym sportem zainteresowano się w 1974 roku, kiedy to Zespół Windsurfingu (a od 1977 r. Komisja Żeglarstwa Deskowego Polskiego Związku Żeglarskiego) zaczął kierować i zajmować się windsurfingiem w naszym kraju.
Sporty wodne są coraz popularniejsze w naszym kraju, choć windsurfing nie wiedzie w nich prymu, to w Polsce organizuje się wiele imprez poświęconych tej dyscyplinie.
Windsurfing to wciągający sport, łączący ze sobą cechy surfingu i żeglarstwa. Pozwala on przeżyć niesamowite chwile i dostarcza niewiarygodnych doznań. To nie tylko pływanie na desce i przemierzanie mil morskie czystej, otwartej wody, ale także możliwość poznania wyjątkowych ludzi i ujrzenia wielu egzotycznych miejsc na całym świecie.